Πηγή Εικόνας: ΕΤΒΑ ΒΙΠΕΗ ώρα του…ταμείου ήρθε, έστω και καθυστερημένα, για οκτώ βυρσοδέψες που είχαν τις επιχειρήσεις τους στη βιομηχανική ζώνη της Θεσσαλονίκης και είναι υπό το έλεγχο της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ. Η διοίκηση του Θάνου Ψαθά πλέον έχει στα χέρια της δικαστική απόφαση, με την οποία το τοπίο είναι ξεκάθαρο για τις χρεώσεις της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ προς τις επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν τον βιολογικό καθαρισμό.
Οι πολυετείς νομικές διαμάχες ανάμεσα στις δύο πλευρές κράτησαν περισσότερα από 8 χρόνια, αλλά έφτασαν στο τέλος τους με την πρώτη δικαστική απόφαση που δημοσιεύτηκε στα 21 Φεβρουαρίου 2021 στο ακροατήριο του Δικαστηρίου.
Πρόκειται για πολυσέλιδη απόφαση συνολικά 72 σελίδων που αναμένεται να αποτελέσει τον μπούσουλα για τις επόμενες δίκες που είναι σε εκκρεμότητα.
Πλέον, η διοίκηση της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ θα εισπράξει σε πρώτη φάση περίπου 3 εκατ. ευρώ από τις επιχειρήσεις που δεν κατέβαλαν τις αντίστοιχες χρεώσεις και αφορά οικονομικές απαιτήσεις από το 2008 έως το 2012.
Για τις επιχειρήσεις πλέον είναι δυσβάστακτο το οικονομικό κόστος, αφού το Δικαστήριο επιδίκασε ανά εταιρεία από 15.000 έως 600.000 ως οφειλή προς την ΕΤΒΑ. Για τις περισσότερες επιχειρήσεις οι οφειλές θα τριπλασιαστουν όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και ολοκλήρωσης και άλλων ομοειδών υποθέσεων που βρίσκονται στη Δικαιοσύνη..
Οι συνολικές οικονομικές απαιτήσεις της ΕΤΒΑ πλησιάζουν τα 10 εκατ. ευρώ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε σύνολο 11 επιχειρήσεων, μόνο η μία ήταν οικονομικά τακτοποιημένη και πλήρωνε το κόστος για την λειτουργία της μονάδας βιολογικού καθαρισμού.
Η άρνηση των βυρσοδεψών και η απόφαση τους να αποφύγουν ένα οικονομικό συμβιβασμό με τον πάροχο των υπηρεσιών για περισσότερα από 12 χρόνια τους οδηγεί σε οικονομικό αδιέξοδο αφού θεωρείται σχεδόν να αποταμίευαν όλα τα χρόνια τα χρήματα που δεν κατέβαλαν.
Η εξέλιξη είναι αρνητική και για την ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ, καθώς δεν μπορεί να συντηρεί μια μονάδα βιολογικού καθαρισμού από μονάδες που αρνούνται να πληρώσουν το κόστος.
Οι επιχειρηματίες – βιοπαλαιστές, βρίσκονται πλέον ενώπιων των ευθυνών τους, αφού υιοθέτησαν μεθόδους που δεν ήταν δύσκολο να καρποφορήσουν, αφού ζητούσαν να μην πληρώνουν για μία παρεχόμενη υπηρεσία από μία εταιρεία που λειτουργεί ως ιδιωτική επιχείρηση, παρότι διατήρησε το όνομα ΕΤΒΑ και στο παρελθόν είχε προχωρήσει σε διαγραφές απαιτήσεων. Στην περίπτωση αυτή το κόστος το αναλάμβανε το ελληνικό Δημόσιο με πολιτική απόφαση και η ζημία πήγαινε στον κρατικό προϋπολογισμό. Ετσι πλήρωνε ο φορολογούμενος ενώ θα έπρεπε να πληρώνει η επιχείρηση που ελάμβανε τις υπηρεσίες.
