Πηγή Εικόνας: ΑΠΕ-ΜΠΕΤο τηλέφωνο της Ιωάννας Αμπατζίδου χτυπά και στην οθόνη της εμφανίζεται μια κυρία γύρω στα 65, δίπλα στην ανοιχτή πόρτα του ψυγείου της, η οποία την καλημερίζει και τη ρωτάει αν το μπουκάλι που κρατά στο χέρι της έχει γάλα. Η νεαρή εκπαιδευτικός τής απαντάει θετικά, η κυρία την ευχαριστεί και το τηλεφώνημα ολοκληρώνεται μ’ ένα πλατύ χαμόγελο στα πρόσωπα και των δύο. Η Ιωάννα Αμπατζίδου είναι μία από τους περισσότερους από 4,5 εκατομμύρια εθελοντές της εφαρμογής «Be my Eyes», που κάθε μέρα «δανείζουν» τα μάτια τους σε κάποιους από τους σχεδόν 300.000 τυφλούς ή με ηπιότερα προβλήματα όρασης ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, βοηθώντας τους να ζήσουν μια ανεξάρτητη -κατά το μέγιστο δυνατό- ζωή.
Η εφαρμογή «Be My Eyes»,όπως αναφέρει η Σοφία Παπαδοπούλου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «γεννήθηκε» από την ανάγκη του Δανού Hans Jørgen Wiberg (Χανς Γιόργκεν Γουίμπεργκ) να απλοποιήσει την καθημερινότητά του, όταν άρχισε σταδιακά να χάνει την όρασή του. «Ήταν τότε που σκέφτηκε να κάνει χρήση της τεχνολογίας και με βιντεοκλήσεις στα μέλη της οικογένειάς του να διευκολύνει τη ζωή του. Ωστόσο, κάθε φορά που τούς καλούσε θεωρούσαν πως χρειαζόταν κάτι κι έσπευδαν να ανταποκριθούν σ’ αυτό, ενώ πολλές φορές ο ίδιος ήθελε απλώς να μάθει τι κάνουν. Κι επειδή ο χειρότερος εφιάλτης ενός τυφλού ανθρώπου είναι να αισθάνεται πως γίνεται “βάρος”, αποφάσισε να κάνει άνοιγμα προς όλους όσοι θέλουν να βοηθήσουν», εξηγεί στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, από την Καλιφόρνια των ΗΠΑ, ο Will Butler (Γουίλ Μπάτλερ), στέλεχος της «Be My Eyes» αλλά και άτομο με πρόβλημα όρασης και ο ίδιος.
Έτσι, ο Wiberg, σε συνεργασία με τον Christian Erfurt (Κρίστιαν Έρφουρτ), δημιούργησαν τη «Be My Eyes», η οποία το πρώτο 24ωρο λειτουργίας της σε σύστημα iOS τον Ιανουάριο του 2015 είχε ήδη 10.000 χρήστες, ενώ τον Οκτώβριο του 2017 η εφαρμογή έγινε διαθέσιμη και για Android εκτοξεύοντας των αριθμό χρηστών και εθελοντών, για να φτάσουμε στην πολυάριθμη σημερινή κοινότητα, μέλη της οποίας εντοπίζονται σε 150 χώρες και είναι έτοιμα να εξυπηρετήσουν τα άτομα με προβλήματα όρασης σε 180 γλώσσες! Η εφαρμογή παρέχεται δωρεάν και υποστηρίζεται από μια σειρά εταιρείες- κολοσσούς, όπως η Google και η Microsoft.
Καθημερινά, μάλιστα, η ιστοσελίδα της «Be My Eyes» (www.bemyeyes.com) κατακλύζεται από μηνύματα χρηστών, αλλά και εθελοντών που περιγράφουν με γλαφυρό τρόπο την εμπειρία τους. Μια τέτοια ιστορία μεταφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Will Butler. «Μια φορά, ένας κύριος άκουσε θόρυβο στην αυλή του και κάλεσε κάποιον εθελοντή, ο οποίος τού εξήγησε, βλέποντας μέσα από την κάμερα του κινητού του, πως δεν υπάρχει κανείς στην αυλή πέραν ενός σκύλου. “Μα δεν έχω σκύλο”, ήταν η απάντηση από την άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής και ύστερα από λίγα λεπτά διαπιστώθηκε πως επρόκειτο για ζώο που είχε χαθεί. Ο κύριος που τηλεφώνησε, με τη βοήθεια του εθελοντή διάβασε την ταυτότητα με τα στοιχεία του κηδεμόνα του σκύλου, τον κάλεσε και το τυχερό τετράποδο επέστρεψε στην οικογένειά του. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εφικτό χωρίς την εφαρμογή».
Προσαρμοσμένη στα δεδομένα των καιρών, η «Be My Eyes» δίνει επίσης τη δυνατότητα στους χρήστες της στο Ηνωμένο Βασίλειο να καλέσουν, μέσω της εφαρμογής, και να ζητήσουν τη διεξαγωγή τεστ Covid, ενώ η πανδημία έχει αλλάξει και τον τρόπο χρήσης ανάλογα με το αν τα άτομα με προβλήματα όρασης ζουν μόνα ή με τις οικογένειές τους. «Μερικοί άνθρωποι έχουν αποκοπεί από το δίκτυο υποστήριξής τους εξαιτίας της πανδημίας της Covid-19 και μας χρειάζονται τώρα περισσότερο αλλά και άλλοι που ακριβώς εξαιτίας του εγκλεισμού μένουν περισσότερες ώρες σπίτι, περιστοιχισμένοι από τις οικογένειές τους, και άρα μας χρειάζονται λιγότερο», εξηγεί ο Butler.
Λίγα δευτερόλεπτα μπορούν ν’ αλλάξουν τη ζωή ενός συνανθρώπου μας
Είναι, μάλιστα, τόση ευρεία η βάση των εθελοντών που δεν υπάρχει περίπτωση κάποια κλήση να μείνει αναπάντητη, ενώ πολλές είναι οι φορές που κάποιος εθελοντής δεν προλαβαίνει καν ν’ απαντήσει αφού τον …προλαβαίνει κάποιος άλλος. Αυτή ήταν και η «ανησυχία» της Ιωάννας Αμπατζίδου, όταν γραφόταν στην πλατφόρμα ως εθελόντρια. «Είδα τυχαία την εφαρμογή σε μια ανάρτηση φίλης μου πριν από μερικές εβδομάδες, την κατέβασα και προχώρησα σε εγγραφή. Διάβασα τον τρόπο λειτουργίας της και ενθουσιάστηκα και μόνο στη σκέψη πως θα μπορούσα να βοηθήσω, μ’ ένα απλό τηλεφώνημα, έναν άνθρωπο με προβλήματα όρασης. Ωστόσο, βλέποντας τον τεράστιο αριθμό εθελοντών μέσα στην εφαρμογή, φοβήθηκα ότι δεν θα δεχόμουν ποτέ μια τέτοια κλήση», λέει η δασκάλα μουσικής, που εργάζεται στο 10ο Δημοτικό Σχολείο Ξάνθης ως αναπληρώτρια.
Η διαίσθησή της, ωστόσο, διαψεύστηκε και σε λίγες μέρες είδε την οθόνη του κινητού της να φωτίζει και να χτυπάει με τον χαρακτηριστικό ήχο της εφαρμογής. Η εμπειρία της με την 65χρονη που ζητούσε να μάθει αν το μπουκάλι που κρατούσε είχε γάλα διήρκεσε λίγα δευτερόλεπτα, ωστόσο η άνεση της τυφλής κυρίας ήταν τόσο μεγάλη που έκανε τη νεαρή δασκάλα να αποβάλει το άγχος που ένιωσε στιγμιαία για το αν θα μπορούσε να την εξυπηρετήσει.
«Η αλήθεια είναι πως πολλά ακούγονται για τα αρνητικά και τους κινδύνους του διαδικτύου, όταν μάλιστα η χρήση αυτού γίνεται εις βάρος της αξιοπρέπειας συνανθρώπων μας. Ωστόσο, η συγκεκριμένη εφαρμογή αποδεικνύει πως πολλές φορές η τεχνολογία μπορεί να μας εκπλήξει ευχάριστα, να μας φανερώσει τα οφέλη της και να μας ενώσει με ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε και με τρόπο που δεν θα φανταζόμασταν ποτέ, κάνοντας και τις δύο πλευρές να αισθανθούν την ικανοποίηση του σεβασμού και της προσφοράς προς το συνάνθρωπο», σημειώνει η Ιωάννα Αμπατζίδου, η οποία ανυπομονεί για την επόμενη κλήση.
Προτρέπει δε, όλους «να δοκιμάσουν να γίνουν για λίγα δευτερόλεπτα τα μάτια κάποιων ανθρώπων που “βλέπουν” τον κόσμο μας αλλιώς»!
