Πηγή Εικόνας: ΑΠΕ-ΜΠΕΠερί τα 100 εκατ. τόνους αναμένεται να φτάσει η εισροή υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην Ευρώπη για το 2020. Ξένοι αναλυτές εκτιμούν πως η μείωση των αναγκών σε Ιαπωνία και Νότια Κορέα καθώς και οι μειωμένη αύξηση στις περυσινές εισαγωγές της Κίνας θα κατευθύνουν το LNG προς τη γηραιά ήπειρο.
Για το 2019, οι εισαγωγές LNG κινήθηκαν περί τα 85 εκατ. τόνους ενώ οι μελετητές σχολιάζουν πως φέτος θα υπάρξει αύξηση που θα ξεπεράσει τους 10 τόνους συγκριτικά με τα προηγούμενα ετήσια αποτελέσματα – ρεκόρ. Σύμφωνα με τους New York Times, οι εισαγωγές LNG στην Ευρώπη για τον Ιανουάριο του 2020 ξεπέρασαν κατά δύο εκατ. τόνους τις αντίστοιχες εισαγωγές για τον ίδιο μήνα το 2019. Μάλιστα, η εφημερίδα επικαλείται αναλυτές του Refinitiv που σημειώνουν ότι τα αδέσμευτα φορτία θα καταλήξουν στη νοτιοδυτική Ευρώπη και συμπληρώνουν πως, για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος των φορτίων, θα πρέπει να αναλογιστεί ότι η Ιαπωνία εισήγαγε μόνο για το 2019 περίπου 76 εκατ. τόνους.
Στους παράγοντες που αναμένεται να οδηγήσουν σε αύξηση εντάσσεται και η περαιτέρω μείωση στις τιμές αερίου στην Ευρώπη. Σε κάθε περίπτωση, τα νέα πρότζεκτ για την εξαγωγή LNG από Ηνωμένες Πολιτείες και Ρωσία έχουν στο επίκεντρό τους την ευρωπαϊκή αγορά. Ειδικά για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως έχουν ξεκαθαρίσει πολλές φορές οι αμερικανοί αξιωματούχοι στο παρελθόν, το LNG αποτελεί μοχλό για την ενεργειακή ασφάλεια και την ανταγωνιστικότητα μέσω της διαφοροποίησης των πηγών και των οδεύσεων και τον περιορισμό της ρωσικής επιρροής στη γηραιά ήπειρο.
Τα στοιχεία της Ε.Ε. για το 2018 μαρτυρούν πως εισήχθησαν 62 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου μέσω τερματικών σταθμών Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου σε 13 κράτη – μέλη, με το 25% των εισαγωγών να αφορά την Ισπανία, το 22% τη Γαλλία, το 14% την Ιταλία και το 11% το Ηνωμένο Βασίλειο. Το ενδιαφέρον στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι ο κύριος προμηθευτής φυσικού αερίου είναι η Ρωσία (43%) και ακολουθεί η Νορβηγία (33%) ενώ η εγχώρια παραγωγή της Ε.Ε. δεν μπόρεσε να καλύψει ούτε το 30% των αναγκών της. Στον αντίποδα, κύριοι προμηθευτές LNG είναι το Κατάρ (33%), η Νιγηρία (17%) και η Αλγερία (13%). Την παγκόσμια πρωτιά, ωστόσο, στην προμήθεια LNG για το 2018 κατείχε το Κατάρ με 170 bcm αερίου ενώ ψηλά βρίσκονται Αυστραλία, Νιγηρία, Μαλαισία και ΗΠΑ.
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ LNG
Το πρόβλημα για πολλά κράτη – μέλη της Ε.Ε. ξεκινάει από το γεγονός ότι δεν υπάρχει πρόσβαση σε τερματικούς σταθμούς LNG και, υπό αυτό το πρίσμα, είναι υποχρεωμένα να προμηθεύονται φυσικό αέριο χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα διαφοροποίησης των πηγών και των οδεύσεων. Όπως ανέφερε το Bloomberg σε δημοσίευμά του, πάνω από το 75% του φυσικού αερίου των κρατών της κεντρικής Ευρώπης προέρχεται από αέριο αγωγού, και μάλιστα από πολύ συγκεκριμένες πηγές.
Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμούν αμφότεροι την από κοινού πρόσβαση όλων των κρατών – μελών στο LNG ώστε να εξασφαλιστεί η ενεργειακή ασφάλεια της γηραιάς ηπείρου. Το σενάριο διακοπής της τροφοδοσίας δεν θα πρέπει να αποτελεί κίνδυνο για και, υπό αυτή την έννοια, οι χώρες σε νότια και δυτική Ευρώπη έχουν εξασφαλισμένη θέση. Στην Ελλάδα, ειδικά, υπάρχει η υπό ανάπτυξη υποδομή της Gastrade για την πλωτή μονάδα αποθήκευσης και αεριοποίησης LNG (FSRU) στην Αλεξανδρούπολη που θα λειτουργήσει τον μεθεπόμενο χρόνο.
Υπενθυμίζεται ότι, κατά την επίσκεψη του Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 2018, συμφωνήθηκε με τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ η αύξηση των ροών αμερικανικού φυσικού αερίου προς την ευρωπαϊκή αγορά.
